Zoals het Koekie thuis smaakt, smaakt het nergens

Jullie dachten zeker dat de laatste blog geplaatst was, maar nee, jullie rekenen buiten Koekie. Ik heb de computer weer kunnen kapen, aangezien Janneke en Arthur druk bezig zijn om hun huisje weer op orde te brengen.

In mijn laatste blog heb ik jullie verteld over mijn avonturen in Kuala Lumpur. Zoals uit de verslagen van Janneke en Arthur blijkt, zijn we daarna naar het bijzondere Japan gegaan. Daar mocht ik op de foto bij de kersenbloesem in Tokyo. Ik heb me eerst verstopt in een bloesemrijke boom en daarna nog een mooie close-up laten maken.

In Kyoto mochten de Zen-tuin van Tenryu-ji en de Kinkaku-ji (ook wel bekend als het Gouden Paviljoen) natuurlijk niet ontbreken. Ik werd heel rustig van al die leegte en strakke lijnen. Daarnaast bleek ik goed in de smaak te vallen bij de Japanners. Mijn blauwe velletje kleurde mooi bij al het roze in Kyoto. Maar misschien kwam het wel doordat ze me herkenden uit de trailer met de Deense filmheld Lillerap.

Vlakbij Nagasaki ligt Huis ten Bosch, een Nederlands themapark. Daar voelde ik mij Koning Koekie in de Gouden Koets. Inderdaad, Koning Koekie en niet Koning Koekie I (ik ben toch geen nummer!). Daarnaast voelde ik me een echte Utrechter bij de Japanse Dom. Gekke jongens hoor, die Japanners.

Behalve van de mooie architectuur van Tadao Ando heb ik op de museumeilanden Naoshima en Teshima genoten van interessante kunst in een natuurlijke omgeving. Ik heb lekker op een reusachtige pompoen gezeten en samen met Arthur genoten van het mooie uitzicht over zee.

Daarna was het tijd voor een bad in Indonesië. Van reizen in Azië word je erg vies. Op de wellness-dag in Malang heb ik me eindelijk eens goed kunnen wassen. Natuurlijk mochten foto’s met de Javaanse jongens (vulkanen) niet ontbreken. Er zijn mooie plaatjes gemaakt van mij bij de Bromo vulkaan en op het Ijen Plateau. Bij de laatste locatie wilde ik graag sulfur dragen, maar dat was iets te zwaar.

Op Flores heb ik in de buurt van het vissersdorp Riung een leuk huisje gevonden. Daar vlakbij heb ik een boottocht langs enkele eilanden gemaakt met kapitein Alex en zijn zoontje Doho. Ik noemde Doho gekscherend kapitein Elmo, vanwege zijn t-shirt. Een paar dagen later stond ik op Rinca oog in oog met een gevaarlijke komodovaraan. Toen ik mijn aapjesvriendje Abu zo ver had gekregen om met mij bij een komodovaraan op de foto te gaan, vond ik het iets minder eng. Maar ik was toch wel blij toen we weer veilig op de boot waren.

En nu zijn we dus weer thuis in Utrecht. Daar ben ik verwend met een Nederlandse koekjesberg en zoals jullie zien ben ik daar verzadigd van geraakt. Jummie! Het was een mooie reis, maar de koekjes zijn thuis toch beter.

Bokkenpootjesengevuldekoekengroetjes,
Koekie

N.B. Voor de mensen die graag een reisevaluatie van Janneke en Arthur hadden willen zien, verwijs ik naar: http://global-goose.com/travel-tips/things-i-have-learned-while-travelling-south-east-asia/ . Daar worden 26 opvallende zaken over (Zuidoost-)Azië genoemd, waar wij het grotendeels mee eens zijn.