Sneeuw, stoom en lichtjes in de Japanse Alpen

Na Nagasaki zijn we per trein via Kobe naar de Japanse Alpen gereisd. Jazeker, ze hebben hier ook Alpen. In Matsumoto aangekomen, bleek de gratis transfer naar onze accommodatie niet mogelijk. Ze hadden ons gevraagd om te bellen zodra we waren aangekomen, maar we kregen iedere keer de ingesprektoon. We zijn daarom eerst maar een hapje gaan eten in de stad en daarna met de bus naar onze slaapplek gegaan.

MATSUMOTO

In de ryokan werden we hartelijk ontvangen en we kregen uitgebreide excuses toen ze erachter kwamen dat de hoorn van de telefoon lag. Een ryokan is een Japanse herberg met tatamimatten op de grond en een futon om op te slapen. Bij aankomst doe je eerst je schoenen uit en stap je in pantoffels, naar het bad loop je in een yukata (een dunne Japanse badjas) en bij het bezoek van het toilet verruil je je sloffen voor toiletslippers. Een ryokan is van oudsher bedoeld om in te ontspannen na een lange reis, wat kan door een warm bad te nemen. Alle gebruikte materialen zijn natuurlijk en dat zorgt weer voor extra rust. Aangezien de avonden in de Japanse Alpen best fris zijn, namen we meteen een warm bad en gingen daarna lekker slapen.

De volgende dag hebben we genoten van een typisch Japans ontbijt (het verblijf in de ryokan en het Japanse ontbijt werden mede mogelijk gemaakt door sponsorgeld van de ouders van Arthur; hiervoor dank!). Voorzien van ieder een paar handschoenen zijn we naar het zwart-witte kasteel van Matsumoto gefietst. Dit kasteel uit de 16e eeuw heeft in totaal zes verdiepingen, inclusief een geheime verdieping (niet zichtbaar van buitenaf) waar de samoerai-krijgers zich verstopten. In dit oudste houten kasteel van Japan zijn verschillende verdedigingsmogelijkheden aangelegd: gaten om stenen naar beneden te gooien, gaten voor boogschutters en gaten voor geweren. Vanuit de bovenste verdieping hadden we een mooi uitzicht over de stad en de aan de horizon gelegen besneeuwde Japanse Alpen.

Na het kasteel was het tijd voor een busrit door de Japanse Alpen, waarbij we omringd werden door een prachtig sneeuwlandschap. We gingen naar het dorpje Hirayu Onsen, waar zelfs een onsen op het dak van het busstation te vinden is. Onsen betekent letterlijk ‘hete bron’ en is vergelijkbaar met een Nederlandse sauna, maar dan met heel veel hete baden in de buitenlucht. De onsen die wij hebben bezocht is Hirayu-no-mori. Helaas konden we de camera niet mee naar binnen nemen. Zie voor afbeeldingen: http://www.hirayunomori.co.jp/contents/english/index.html .

En hoe werkt dat dan, zo’n onsen? Nou, je betaalt de toegangsprijs en loopt door naar de juiste kleedkamer (mannen en vrouwen baden gescheiden). Je kleedt je uit en stopt je kleding in een kluisje. Daarna ga je jezelf wassen en kun je plaatsnemen in een van de hete baden. Soms is er ook een mineraalbad of een sauna; bij deze onsen was het allebei aanwezig. We zijn hier lekker tot rust gekomen. Wat deze onsen-ervaring extra bijzonder maakte, was dat er net een sneeuwbui begon toen we in een buitenbad zaten. Een speciaal gevoel om sneeuw op je hoofd te krijgen, terwijl je in een heet bat zit :-). Wel jammer dat er een schutting tussen ons in zat…

Na de onsen zijn we per bus terug naar Matsumoto gegaan. Daar zijn we ’s avonds nog naar het Matsumoto-jo Sakura Matsuri gegaan, een festival ter ere van de kersenbloesem. Op een balkon van het kasteel werd traditionele muziek gespeeld. Het leek een beetje op kattengejank ;-).

TAKAYAMA

De volgende dag zijn we per auto naar het treinstation van Matsumoto gebracht, waar we de trein naar Takayama hebben genomen. In het hostel mochten we zelf ons bed (een futon) opmaken. Daar waren we wel even mee bezig. Daarna zijn we typisch Japans gaan eten, bij een okonomiyaki-tent. Een okonomiyaki is een soort pannenkoek gevuld met allerlei ingrediënten (Moniek en Maurizio, bedankt voor de tip). We vonden het zo lekker, dat we hier later nog een keer hebben gegeten.

De volgende dag zijn we door Takayama gaan wandelen. Door de straten van het Sanmachi-district vol met oude houten huizen, gevuld met winkels en sake-brouwerijen. De laatste zijn herkenbaar aan de houten bollen die buiten hangen. Natuurlijk hebben we zelf ook een beetje rijstwijn geproefd. Daarnaast hebben we een bezoek gebracht aan het Yoshijima Heritage huis. Dit is een mooi traditioneel houten huis dat vroeger van een rijke koopman was. Er waren veel lege ruimten. De functie van kamers in Japanse huizen wordt bepaald door de voorwerpen die er in staan. Als er een eettafel in staat, dan is het een eetkamer, maar als er in diezelfde kamer kussen op de vloer liggen, dan is het een gastenkamer, en als er een futon op de vloer ligt, dan is het een slaapkamer. Na de rondleiding kregen we een lekker kopje shiitake-thee, eigenlijk meer een soort van bouillon.

Daarna hebben we een wandeltocht gemaakt langs verschillende tempels in de wijk Higashiyama. Deze wandeling eindigde bovenop een berg bij een kasteelruïne. In de avond hebben we een bezoek gebracht aan het Takayama Museum of History and Art. Een museum waarin de geschiedenis van de stad wordt belicht. De expositieruimten liggen in oude huizen van kooplui, die verbonden zijn door loopbruggen.

Op 14 april was het dan zover. Het begin van het Takayama festival (Takayama Matsuri) om de komst van de lente te vieren. Dit festival vindt ieder jaar (sinds 1700) plaats op 14 en 15 april. ’s Ochtends was er het poppenspel met de Karakuri-marionetten Sambaso, Ryujintai en Shakkyotai, die op drie praalwagens staan. In de straat daarachter staan de andere negen praalwagens; sommige wagens zijn bijna zeven meter hoog. De Japanse naam voor deze wagens is yatai en ze staan bekend om het bijzondere houtsnijwerk en lakwerk. ’s Middags was er een optocht door de straten. Zonder de praalwagens, maar met mensen in mooie kostuums en de leeuwendans om de straten te zuiveren van duivels.

Na een magnetron-maaltijd in het hostel was het tijd voor het klapstuk van het festival. ’s Avonds worden namelijk alle twaalf met lampionnen verlichte yatai door de straten gereden. De optocht is voorzien van traditionele muziek met vooral veel schrille fluitjes. We hadden trouwens veel geluk, want als het had geregend was de optocht niet doorgegaan. Na deze lichtjesparade hebben we onze tassen opgehaald in het hostel en zijn we naar het station gelopen. Niet lang daarna begon het te regenen; het startte onderweg in de trein naar Kanazawa en hield de hele avond aan.

KANAZAWA

Rond middernacht bereikten we in de stromende regen Kanazawa. Hoewel het hotel dichtbij het station lag, werden we toch best nat. Aangekomen in ons mini-kamertje zijn we lekker gaan douchen en daarna gaan slapen. De volgende ochtend hebben we bij de bakker een lekker Frans knoflookbroodje en een baguette met maanzaadjes verorberd. Heerlijk, na al die slappe, witte sandwiches zonder korst van de Seven Eleven of Family Mart. Daarna door naar de Omicho markt, waar we voor weinig geld heel veel wortels, mandarijnen en bananen hebben gekocht. De markt is echter vooral bekend om zijn verse vis en die lag er ook in overvloed.

Na het marktbezoek zijn we via het kasteel van Kanazawa (een replica van het oude, dus niet zo interessant) naar de hoofdattractie van de stad gelopen. Dit is de Kenroku-en, volgens de kenners een van de mooiste drie tuinen van Japan. In de tuin is veel water, de oudste fontein van Japan, enkele theehuizen en veel bruggen (waaronder een uit elf stenen bestaande schildpadschild-brug). Kenroku-en betekent ‘tuin van de sublieme zes’. De naam verwijst naar de zes kenmerken die een perfecte Japanse tuin moet hebben: ruimtelijkheid en beschutting, kunstmatigheid en oudheid, stromend water en weidse uitzichten.

Na het bezoek aan deze tuin zijn we naar het Geisha-district Higashi chaya-gai gelopen. Dit district bestaat uit nauwe straatjes met oude houten geisha-huizen (waarin nu winkeltjes zitten). Dit is ook dé plek in Japan waar bladgoud wordt geproduceerd. Het wordt in allerlei dingen verwerkt, in golfballen, in cakejes, in de thee en zelfs op de toiletmuren. Daarna terug naar de Omicho markt om sashimi (rauwe vis) te eten.

De laatste dag in Kanazawa hebben we het samoerai-district Nagamachi bezocht; ook hier weer houten huizen in smalle straatjes. Daarna zijn we doorgelopen naar een museum. Welke? Dat lezen jullie in het volgende (museum) blog.