Peper en zout

Na Siem Reap zijn we met de boot over het Tonlé Sap meer gevaren. Dit is het grootste zoetwater meer van Zuid-Oost Azië en mondt uit in de Tonlé Sap rivier. De trip bestond uit het plaatsnemen in een (overvolle) bus die ons heel langzaam naar het haventje reed. Daar moesten we op een kleine open boot overstappen. Onderweg zagen we drijvende dorpen en vooral veel andere toeristen. Op het midden van het meer moesten we nogmaals overstappen op een snelle dichte boot met donkere ramen. Dit gaf ons een deprimerend en claustrofobisch gevoel en we waren blij toen we uiteindelijk in Phnom Penh aankwamen.

In de vorige reisverslagen over Cambodja hebben wij het onderwerp nog niet aangesneden, maar als je dit land bezoekt moet je stilstaan bij het korte bewind van Pol Pot (1975 - 1979). De Rode Khmer greep de macht in 1975 en wilde helemaal opnieuw beginnen met een communistische agrarische staat. Alle mensen uit de steden werden naar het platteland gebracht om daar te werken onder erbarmelijke omstandigheden met weinig eten en lange werkdagen. Bijna twee miljoen mensen (van de toenmalige bevolking van zeven miljoen) zijn tijdens het bewind vermoord. Daarnaast werden universiteiten, banken en fabrieken gesloopt of omgevormd tot gevangenissen.

PHNOM PENH

In Phnom Penh hebben we de voormalige Tuol Sleng gevangenis (nu: Tuol Sleng museum) en de beruchte Killing Fields van Choeung Ek bezocht. Dit zijn heftige plekken. Het is vreselijk om te zien, lezen en horen wat hier allemaal is gebeurd. En nog niet eens zo lang geleden. Onvoorstelbaar wat mensen elkaar kunnen aandoen.

Tuol Sleng bestaat uit vier voormalige schoolgebouwen waarin de klaslokalen zijn omgevormd tot kleine cellen. De voorzijde van de gebouwen was voorzien van visnetten en prikkeldraad, zodat gevangenen geen zelfmoord konden plegen door naar beneden te springen. Bij aankomst werden alle gevangenen – waaronder ook veel kinderen – gefotografeerd. Deze foto’s hangen nu in de gebouwen, als stille getuigen van de gruwelijkheden die hier gepleegd zijn. De houten stellage op de binnenplaats werd vroeger door de scholieren gebruikt tijdens gym. De Rode Khmer gebruikte het echter als martelwerktuig. Ze hingen een gevangene ondersteboven op en doopte zijn/haar hoofd in grote potten gevuld met vies water. Dit allemaal om de gevangene activiteiten te laten bekennen die hij/zij niet had begaan.

Choeung Ek is de bekendste van ruim 300 Killing Fields in Cambodja. Het massagraf ligt iets buiten Phnom Penh op het terrein van een oude Chinese begraafplaats; daarvan zijn nog steeds oude grafstenen te zien. In Choeung Ek staat een gedenkstoepa met meer dan 8.000 schedels. De meeste schedels vertonen breuken, omdat de gevangenen vaak werden doodgeknuppeld om kogels te besparen. Toch zagen we ook schedels met kogelgaten erin. Erg schokkend was de Killing Tree, een boom waartegen baby’s werden doodgeslagen en daarna bij hun moeders in een naastgelegen massagraf gegooid werden. De Rode Khmer moordde hele families uit, omdat ze wilden voorkomen dat kinderen later de dood van hun ouders zouden wreken. Aan het einde van de dag liepen we verdwaasd door Phnom Penh en haar overdekte markten.

SIHANOUKVILLE / KOH RONG SAMLOEM

Wij vonden de hoofdstad van Cambodja niet echt interessant en zijn daarom niet lang gebleven. We reden met de bus door naar de kustplaats Sihanoukville (lokaal bekend als Kampong Som). Vanaf het busstation zijn we per taxi naar Otres Beach gegaan. Het was de eerste keer tijdens onze Azië-reis dat we in de zee konden zwemmen. Heerlijk helder en lauwwarm water gelegen aan een drie kilometers lang strand.

We hebben de eerste nacht doorgebracht in een bungalow aan het strand, waar we ’s nachts bezoek kregen van ratten die aan onze Oreo-koekjes gingen knagen. De volgende twee nachten hebben we daarom doorgebracht in een bungalow die iets verder van het strand aflag. In de restaurantjes aan het strand hebben we lekkere vis gegeten en biertjes gedronken tijdens de zonsondergang. We hebben ook twee avonden op het strand gebarbecued: gegrilde gamba’s, barracuda en inktvis geserveerd met aardappeltjes en knoflookbrood. Heerlijk om zo dicht bij de zee te eten.

Vlakbij Sihanoukville liggen enkele kleine eilanden. Daarvan hebben wij Koh Rong Samloem bezocht, een rustig eilandje op twee uur varen van de kust. Tijdens de boottrip ernaartoe kregen we een lekkere lunch en hebben we gesnorkeld boven koraal met veel kleurige visjes. Op het eiland verbleven wij in een bungalowtent met uitzicht op de helderblauwe zee. Er waren erg veel krabben op het strand. Het was grappig om ze op en neer te zien rennen tussen hun holletjes. We hebben de dagen gevuld met in de golven spelen, over het strand wandelen, lezen en reisverslagen tikken.

Daarnaast hebben we een korte junglewandeling gemaakt naar de andere kant van het eiland. Bij Lazy Beach heeft Janneke haar tafeltenniskunsten laten zien. Terug aan onze kant van het eiland hebben we ook nog gepoold met uitzicht op de zee. Daar was Arthur dan weer beter in. Het was niet elke dag zonnig op het eiland, maar dat maakte niet zoveel uit. We hebben zelfs in de avond een beetje storm met regen gehad. Het maakte het verblijf in de tent des te knusser.

De overnachtingen in de bungalowtent, de boottocht naar het eiland en de prosecco op de terugreis zijn ons aangeboden door Sanne, Rob, Isabella en Rozemarijn. Jullie sponsorgeld is goed besteed. Dank jullie wel!

Terug in Sihanoukville hebben we een visum voor Vietnam geregeld. Dit was binnen tien minuten gebeurd. Het was mooi dat dit zo snel ging, alleen een beetje jammer dat het sinds januari 15 Dollar duurder is geworden. Wij verbleven in Geckozy, een gezellig guesthouse met een mooie tuin van een Fransman met drie eigenwijze kleine poesjes.

KAMPOT

Vanuit Sihanoukville zijn we doorgegaan naar Kampot, een stadje aan de rivier met veel vervallen koloniale gebouwen en rotondes met gekke monumenten. De ligging aan de rivier zorgde voor een vervelend klam klimaat. De monumenten maken het voor de inwoners makkelijker om hun weg te vinden. Ze gebruiken hier namelijk geen straatnamen, maar zeggen dat ze vlakbij bijvoorbeeld het zoutwerkersmonument wonen. Het grootste en vreemdste monument in de stad is gewijd aan de doerian (je weet wel, die stinkvrucht).

In de avond hebben we meegedaan aan een pub quiz. Met ons team Salt & Pepper (wij samen met de Brit David en de Amerikaan William) eindigden we als tweede van de negen teams. De quiz werd gewonnen door het team van de Three Blind Mice. Hun prijs was een biervat waaruit negen biertjes getapt konden worden.

Bovenop een berg vlakbij Kampot ligt het Bokor Hill Station, een verzameling ruïnes van een hotel en een kerk uit de Franse periode en iets verderop een buitenverblijf van de koning uit de periode van voor de Rode Khmer. In 1925 opende hier het Bokor Palace Hotel dat tot 1940 in gebruik is gebleven. Het gebouw werd in 1963 heropend als Cambodja’s eerste casino en bleef tot 1972 in gebruik. Nu is men weer begonnen met het opknappen van enkele gebouwen en worden er kolossale hotels, protserige casino’s en een foeilelijke congreshal gebouwd. Het wordt er allemaal niet mooier op en van de spookachtige sfeer die hier ooit heerste is helaas weinig meer over.

We sloten de dag af met een riviercruise tijdens zonsondergang. Hierna gingen we naar de bioscoop waar we een privé-ruimte hadden gehuurd om naar de film Django Unchained te kijken. We zaten met z’n tweetjes in een loungeruimte voorzien van zachte kussens en uitgerust met een flat screen, surround sound en airco. Quentin Tarantino heeft weer eens mooi werk geleverd en de Oscar voor de beste bijrol heeft Christoph Waltz zeker verdiend.

In de omgeving van Kampot liggen veel zoutvelden, grotten en peperplantages. We hebben een toertje gemaakt langs de spiegelende zoutvelden en Phnom Chhnork, een grot met een bakstenen tempeltje uit de 4e eeuw. Op weg naar Kep hebben we een peperplantage bezocht. Hier komt de beroemde Kampot-peper (in de kleuren rood, groen, wit en zwart) vandaan, een van ’s werelds beste pepersoorten.

KEP

Kep staat vooral bekend om haar krabmarkt. Daar hebben we maar liefst twee keer de lokale delicatesse mogen proeven: verse Kep krab met Kampot peper. Echt heerlijk! Je krijgt er wel heel vieze handen van en moeilijk te verwijderen pepersausspetters op je kleding ;-). We konden nu in ieder geval zeggen: “Kep krab gegeten”. We hebben meerdere malen bij hetzelfde restaurantje gegeten met uitzicht op de krabbenvangers en de zee. Voorafgaand aan lunch en diner kregen we pinda’s met zout uit de regio. Naast peperkrab hebben we ook ander zeevoedsel geproefd, waaronder garnalen en gegrilde vis. Jummie!

Naast heerlijk eten voor een goede prijs hebben we bij Kep ook Koh Tunsay (het Konijneneiland) bezocht. We hebben daar lekker gezwommen en in een hangmat gelegen. Daarna was het tijd voor iets actievers. We hebben daarom maar weer eens (voor het eerst sinds de jungle in het noorden van Laos) onze wandelschoenen aangetrokken om het Kep National Park te verkennen. Het was een makkelijke wandeling van acht kilometers rondom een berg. We konden genieten van uitzichten over de Kep Baai, de krabmarkt en de jungle. De klim naar de Sunset Rock was iets pittiger, maar het uitzicht op de langzaam in de zee zakkende zon was erg mooi. Toen de zon bijna onder was hebben we nog wat plaatjes geschoten van de reuzenkrab van Kep.

We zijn nu alweer een half jaar op reis, het lijkt korter… Morgen gaan we de grens over, op weg naar Ho Chi Minh City in Vietnam.