Kremlin, Lenin en Yolki-Palki

Fijn in de trein… Bert en Ernie hadden gelijk, het is fijn in de trein. Even niet de drukte van de stad, maar gewoon lekker naar buiten kijken, muziek luisteren, lezen en een beetje reflecteren op wat we tot nu toe allemaal hebben gezien en meegemaakt. Dit blog schrijven we vanuit de trein van Moskou naar Jekaterinaburg. We hebben wederom Russische coupé-genoten. Het is nu twaalf uur 's middags en ze liggen nog steeds in hun bedje. Ze zijn in ieder geval lekker rustig :-).

Dat was in ons hostel in Moskou wel anders. We hadden daar een kamer die grensde aan de keuken, waar iedereen – gasten, maar vooral personeel – voortdurend in en uit liep. Dat is op zich nog niet zo erg, maar Russen blijken de gewoonte te hebben om direct de tv aan te zetten als ze binnenkomen en die ook aan te laten staan als ze weg zijn. Daarnaast werd er soms tot twee uur ’s nachts op luide toon gediscussieerd. Ook was er een hostel-poesje. Janneke schrok zich helemaal wild toen ze die ineens ’s nachts naast haar bed aantrof. Onze ervaring met het Russische personeel in dit hostel was niet zo prettig. Ze waren erg nors. Dat maken we helaas vaker mee in de twee grootste steden van Rusland. Ze lijken hier niet zo blij te zijn met buitenlandse toeristen. Gelukkig komen we soms ook heel aardige mensen tegen.

Wat betreft Rob’s opmerking over de lokale klederdracht; dat was een van de eerste dingen die ons opvielen in Sint Petersburg. Bijna elke vrouw loopt op hakken van tenminste tien centimeter, net zo lang als hun rokjes kort zijn. Als je de mannen ziet, vraag je je af waar ze het voor doen. In Moskou zagen we wat meer variatie in het straatbeeld. Er waren hier zowaar vrouwen die op platte schoenen liepen.

We hebben veel gezien in Moskou. We verbleven in een leuke buurt, waar we direct een mooie wandeltocht door Kitay Gorod konden maken, langs veel gebouwen met uientorens en het art nouveau hotel Metropole. Verder hebben we natuurlijk het Kremlin bezocht. We waren op tijd bij de kassa om kaartjes te kopen voor een multimedia tour (met reusachtige Panasonic beamers; kom jij hier ook al, Rutger?) in de klokkentoren van Ivan de Grote. Ze lieten daarvoor slechts tien mensen per keer toe, dus we hadden geluk. Van bovenop de toren hadden we een prachtig uitzicht over Moskou. Nadat we weer waren afgedaald, hebben we alle andere kathedralen, kapellen en kerken bezocht die op het Kremlin staan. Veel uientorens, iconen en fresco’s. Arthur heeft nu even genoeg mannetjes met gouden ringen om hun hoofd gezien.

Het Rode Plein stond vol met tribunes, een paardenzandbak en andere toestanden vanwege een military-festival. Daardoor was het er erg vol en konden we het plein niet in zijn geheel bewonderen. Uiteindelijk vonden we wel de rij voor het mausoleum van Ленин (Lenin). Het heeft wel iets vreemds om met zijn allen in de rij te staan voor een gebalsemde dode die al 88 jaar opgebaard ligt in Moskou (met een kort uitstapje naar het Siberische Tyumen gedurende WW II). Een man achter ons vroeg of hij in de rij stond voor kaartjes voor het Kremlin. Toen we hem vertelden dat het de rij voor Lenin’s mausoleum was, antwoordde hij: “Well, then I’ll do Lenin first”. Tsja.

Na rugtas, fototoestel en telefoon te hebben ingeleverd, mochten we naar binnen. Onder toeziend oog van veel bewaking (daar bezuinigen ze in Rusland overigens nooit op; overal lopen streng kijkende mannetjes en vrouwtjes rond die je in de gaten houden), daalden we af in een donkere kelder. En daar lag hij, een bleke wassen etalagepop achter glas, zijn nagels wat vies en zwart en zijn sikje fris geschoren. Een minuut later sta je weer buiten, want je moet doorlopen en mag niet stil blijven staan. Dat was het dan. Lenin. Check. Een rare belevenis.

We hebben ook nog de kleurrijke Sint Basil kathedraal op het Rode Plein bezocht, alwaar we getrakteerd werden op operagezang door vier mannen. Indrukwekkend echoden hun klanken door de ruimte. Ook zijn we naar de Christus de Verlosser kathedraal gegaan. Het podium zag er aantrekkelijk uit voor een optreden, maar we hebben onze bivakmutsen toch maar in de tas gelaten ;-).

Verder hebben we de begraafplaats bij het Novodevichy klooster bezocht, waar veel bekende Russen begraven liggen. We hebben onder andere de graven gezien van Tsjechov, Tolstoi, Gogol, Stanislavsky en Jeltsin (helaas was de gewelfde grafsteen van de laatste niet geschikt om er een fles wodka op achter te laten). Al met al een interessante plek om rond te lopen en inspiratie op te doen voor een leuke grafsteen.

Behalve de must-sees in Moskou hebben we ook minder toeristische dingen gedaan. Zo hebben we rondgestruind door het Art Muzeon beeldenpark, waar beelden uit de Sovjet-tijd een plek hebben gekregen nadat ze niet meer gewaardeerd werden. Daarnaast zijn er veel nieuwe beelden geplaatst. Een prettige en fotogenieke plek om even tot rust te komen.

Ook zijn we in het Gorky park geweest, een hip park waar Russen naartoe komen om te relaxen, te sporten, openluchtfilms te kijken en te socializen in leuke barretjes. Er zat een jongeman vleugel te spelen onder een prieel middenin het park en in het Italiaanse restaurant waar we aten werd live jazz gespeeld. Verder zijn we naar het MMOMA geweest (Russische hedendaagse kunst, wel een beetje klein vergeleken met het New Yorkse MoMA). Een ander kunstcentrum bleek helaas verplaatst te zijn. De zoektocht bracht ons wel bij een Russische Spar, fijn voor de inkopen voor de treinreis.

Wat eten betreft, hebben we in Moskou twee Russische fast food ketens uitgeprobeerd: Ёлки-Палки (Yolki-Palki) en My-My (Moe-Moe). Geen hamburgers en Amerikaanse toestanden, maar Russisch gerechten in gezellige locaties. De Lonely Planet geeft aan dat My-My een Holstein-print decor heeft, volgens Janneke: ‘houten balken met klimop’ (ze bleken echter de koeienprint te bedoelen). Best goed te eten en niet duur, en nog een gratis koffie gekrast ook :-).

Op onze laatste zondag in Moskou hebben we een tour met de metro gemaakt (met dank aan Jaap en Maaike voor de scans uit hun boek!). Goede timing, want het regende tot we weer boven de grond kwamen. Er zijn veel bijzondere metrostations in Moskou, gebouwd tijdens Stalin’s bewind, met fraaie versieringen, beeldhouwwerken en mozaïeken. We zijn in het diepste metrostation geweest en hebben de langste roltrap genomen: ruim drie minuten lekker rollen. Gelukkig zijn we niet beroofd in de metro (zoals Willem van zijn pijpen).

Nog een paar uurtjes hobbelen en dan komen we aan in Jekaterinaburg. Dan hebben we 27 uur in de trein gezeten en 1.814 km afgelegd. Daarnaast zijn we tijdens zonsondergang de Wolga (Europa’s langste rivier met 3.690 km) overgegaan bij Nizhny Novgorod. Ook passeren we de Eurazië-grens vlak voor Jekaterinaburg. Eigenlijk begint onze Azië-reis nu pas echt.

Deze trein is minder luxe dan de vorige. De bedden zijn aan de korte kant, de gordijntjes vallen naar beneden en de matrassen zijn niet zo fris. We zitten nu in een coupé naast het toilet en de rokersruimte (uche uche); roken is in Rusland erg goedkoop en er mag in bars en restaurant nog gerookt worden. Maar ja, je kunt ook met vier volwassenen en twee jengelende kinderen in een coupé zitten zoals naast ons het geval is, dus we klagen niet.